Ads



31 Ιουλίου 2011

Συνάντηση Παπαγιάννη-Τρέμη, στου Jimmy's στη Βαλαωρίτου


(Ένα φανταστικό σενάριο)

Σήμερα που ’ναι Κυριακή, κίνησε η Όλγα Τρέμη,
τον Παπαγιάννη για να βρει, χωρίς ποσώς να τρέμει,
δεν πά’ να γράφει ο Καρτερός πως τρέμει από τα νεύρα,
αυτή ’ναι καθαρόαιμο φαρί και μαύρη ζέβρα!

Ο Παπαγιάννης καρτερεί τον Καρτερό στου Jimmy’s,
που πήγαινε τη Μοσχολιού για καφεδάκι ο Μίμης,
μ’ αντί να σκάσει ο Καρτερός μύτη στο τραπεζάκι,
η Τρέμη παρουσιάζεται με σέξι συνολάκι!

«Βρε, βρε, καλώς την Όλγα μας», «Γιάννη μου, τι μού κάνεις;»,
πίσω της, ένας Κρητικός φωνάζει: «Θα ’ποθάνεις!»,
μα Κρητικός είν’, ας λαλεί κι ό,τι γουστάρει ας λέγει,
σιγά, σωματοφύλακες, η Τρέμη που διαλέγει!

Πήραν κεράσι παγωτό και δυο καράφες ούζο,
«με σένα, Τρέμη κούκλα μου, μ’ αρέσει να τα τσούζω»
«Γιάννη, πού τον θυμήθηκες τον Καρτερό, το φίλο,
αυτόν τον διώχνουν έντυπα που δεν πουλάνε φύλλο»!

«Ολγάκι μου, τον ξέθαψα τώρα που μ’ έχουν άχτι,
τ’ αφεντικά του Channel σου, που να γινούνε στάχτη,
γυρεύω κείμενα να βρω να γράφουν για το Mega
και να το τσουρουφλίζουνε σαν καπνισμένη ρέγκα»!

«Εμένανε, λυπήσου με, Γιάννη, μη μού θυμώνεις,
τα βράδια ειδήσεις εκφωνώ, εν αμαρτίαις και πόνοις,
τις μέρες μένω μόνη μου, δάκρυα η ψυχή μου στάει,
μού πήρε η Στάη τον γκόμενο κι ακόμα τον χρωστάει»!...


Δείτε την ανάρτηση μαζί με τα σχόλια των αναγνωστών...

30 Ιουλίου 2011

Ο Παπαγιάννης έμπλεξε


Ο Παπαγιάννης έμπλεξε ξανά, πανάθεμά τον
κι αρχίνησε το τρέξιμο των σκύλων και των γάτων!
Οι σκύλοι σκυλοβρίζουνε κι οι γάτοι τα μπαλώνουν
κι εμένα, τούτη τη φορά, φόβοι πολλοί με ζώνουν!
Φόβοι πολλοί κι απαίσιοι, φίδια με τη διχάλα,
θα βγει λαπάντι, πες τε μου, για θα τον πάρ’ η μπάλα;

Ο Παπαγιάννης μοναχά, τόσο σκατά τα κάνει
και σαν τον Βέγγον ύστερα, τρέχει χωρίς να φτάνει!
Βάζει σε περιπέτεια και τους καλούς του φίλους,
εκείνος πιάνει τους κοριούς, αυτοί γεμίζουν ψύλλους!
Ψύλλους στ’ αφτιά, μην το ’κανε και πώς να το μαζέψεις,
καταραμένους στοχασμούς, καταραμένες σκέψεις!

Ο Παπαγιάννης, φυσικά, πάλι θα τη γλιτώσει,
θα ’ναι στο τέλος πιο σοφός, με πιο μεγάλη γνώση!
Θα μάθει να μην τρίβεται στον βρωμερό τον βούρκο,
πισώπλατα χτυπήματα δεν θα τον κάνουν Τούρκο!
Βλέπεις, αλλού είναι οι ένοχοι κι αλλού χτυπά το βόλι,
τους μεν κανείς δεν κυνηγά, τους άλλους κι οι διαβόλοι!


Δείτε την ανάρτηση μαζί με τα σχόλια των αναγνωστών...

28 Ιουλίου 2011

Μηνύσανε το Fimotro


Μηνύσανε το Fimotro για πέντε εκατομμύρια,
μήπως και «ξελασπώσουνε» του Mega το κανάλι,
εξοπλισμό ν’ αλλάξουνε, να φτιάξουν νέα κτίρια
κι έτσι τους τηλεθεατές να φέρουν πίσω πάλι!

Μα ’ν’ άπιαστο το Fimotro κι ο Γιάννης Παπαγιάννης
κομάντο σκληροτράχηλο που τον υποτιμάνε,
μέσα σε βάλτο κρύβεται, σε φυλλωσιές τον χάνεις,
άσε που καν δεν είν’ αυτός εκείνος που ζητάνε!

Για σκέψου σ’ έτος δίσεχτο, σε χρόνο μαύρης κρίσης,
να σού ζητούν τόσα λεφτά και πώς να τούς τα δώσεις,
όλα τα πλούτη του Αβραάμ αν είχες για να ζήσεις,
θα διαπραγματευόσουνα τουλάχιστον τις δόσεις!

Αυτοί, στο Δικαστήριο, θα βγούνε και θα λένε,
ότι θα κάνουν δωρεά σ’ άπορες κορασίδες,
πολλοί θα τους πιστέψουνε, πολλοί θα μυξοκλαίνε,
μα οι Δικαστές γνωρίζουνε τερτίπια και παγίδες!

Μηνύσανε το Fimotro, δεν έχουν το θεό τους,
γιατί τούς βγάζει τ’ άπλυτα, τούς σφίγγει το λαρύγγι,
δυνάμεις υποχθόνιες, μηχανισμοί του σκότους,
λιγούρηδες π’ αναζητούν κι από τη μύγα ξύγκι!


Δείτε την ανάρτηση μαζί με τα σχόλια των αναγνωστών...

Η Έλλη Στάη, πάντα το φοράει αυτό...


Η Έλλη Στάη,
πάντα φοράει,
αυτό που οι φίλες της
δεν το φορούν
και στο Διαδίκτυο
κυκλοφοράει,
πώς δεν ζεσταίνεται,
όλοι απορούν!

Το ’χει στη ζώνη της,
το ’χει στη μέση,
σαν ξίφος δίκοπο
και κοφτερό,
το τρέμουν Κυριακού
κι Ευαγγελάτος,
το τρέμει κι ο Κουρής,
από καιρό!

Η μόνη ατρόμητη,
είν’ η Όλγα Τρέμη,
αυτή δεν νοιάζεται,
κανονικά,
κανείς δεν τής τραβά
ποτέ το γκέμι,
μιλάει αγέρωχα,
δυναμικά!

Κι η Έλλη Στάη,
που μέλι στάει,
για real* φίλους της,
σ’ alter** μεριές,
στον Τατιανόνικο***
πλάτη γυρνάει
τού ρίχνει χέσιμο
και μαχαιριές!

Ερμηνευτικά:

* real φίλοι = αληθινοί φίλοι (αγγλική λέξη προερχόμενη από την Ρεάλ Μαδρίτης)
** alter μεριές = άλλες μεριές, άγνωστο ποιες (αγγλική λέξη που προφέρεται «όλτερ»)
*** Τατιανόνικο = δεν υπάρχει λήμμα (ματαίως αναζητήσαμε στοιχεία στα λεξικά).


Δείτε την ανάρτηση μαζί με τα σχόλια των αναγνωστών...

27 Ιουλίου 2011

Αχ, Έλλη


Αχ, Έλλη, δε σε μάθανε,
τα σώβρακα τούς πήρες,
πολύ καλά τα πάθανε,
οι Κυριακού που πλάθανε
όνειρα στο κανάλι τους,
το σοβαρό και πλήρες!

Με τρόπον επιπόλαιο,
έταζε ο Βαγγελάτος,
να σπάσει το συμβόλαιο
της Έλλης, κατά κράτος,
μα ο Δικαστής της πόλεως,
είχε μιαν άλλη γνώμη
και τώρα ο επιπόλαιος,
την Έλλη την πληρώνει!

Αχ, Έλλη, ως και τον Κουρή,
συμπούμπουλο κατάπιες,
βγαίνει στο πάρκο κι απορεί,
να το βαστάξει δεν μπορεί,
τον πιάνει το κεφάλι του
ταΐζοντας τις πάπιες!

Υπάρχουν επιπόλαιοι
και σαν αβγό μελάτοι,
που παίρνουνε το τρόλεϊ
«Καματερό-Παγκράτι»,
οι Κυριακού ας προσέχουνε
στο προσεχές το μέλλον,
αν θέλουνε να έχουνε,
τα πλούτη των αγγέλων!


Δείτε την ανάρτηση μαζί με τα σχόλια των αναγνωστών...

26 Ιουλίου 2011

Μυστικός δείπνος Αλέξη-Αντρίκου


Βασισμένο πάνω σε μια αληθινή ιστορία που δημοσιεύτηκε πριν από λίγο στο ιστολόγιο Fimotro. Κάντε κλικ εδώ.

Ο Αλέξης τρώει με τον Αντρίκο,
την ώρα αυτή στο Λ’ Αμπρεβουάρ,
κάποιος τους κάρφωσε – άι στο λύκο –
και στο τζουκ-μποξ, Ζαν Μισέλ Ζαρ…

Τρώνε θαλασσινά προϊόντα,
άφθονη ρέει Ντομ Περινιόν
κι απ’ τη μεγάλη τη ροτόντα
φεύγουν σκυφτά σε μια μινιόν…

Ω, σαν τους κλέφτες που φοβόνται
μάτι του νόμου μην τους δει,
στην φτέρη κρύβονται, μα σειόνται,
της φτέρης τ’ άνθια τα ευειδή…

Ο Αλέξης «ψήνει» τον Αντρίκο,
για μια συνέντευξη στο μπαρ,
θυμώνει ο Αντρίκος – άι στο λύκο –
και τού φωνάζει, «ορεβουάρ»…


Δείτε την ανάρτηση μαζί με τα σχόλια των αναγνωστών...

25 Ιουλίου 2011

Οι διακοπές του Γιωργάκη


ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟ: Ο κυρ-πρωθυπουργός μας, ο Γιωργάκης ο Παπανδρέου ετοιμάζει πυρετωδώς τις βαλίτσες του για τη Ρόδο, όπου θα παραμείνει περίπου δύο εβδομάδες για αναψυχή και ξεκούραση! Μαζί του θα πάρει τη σύζυγό του, Άντα, καθώς και το αγαπημένο του ποδήλατο!...

Αποτελεί κοινό μυστικό εις τους παροικούντες το Καστρί, ότι η Ρόδος δε φέρνει ποτέ τύχη στους Παπανδρέου. Η αρχή της κακοδαιμονίας, τοποθετείται στον καιρό που ο Ανδρέας Παπανδρέου με την ερωμένη του Δήμητρα, επισκέφτηκαν κρυφά από τη Μαργαρίτα το νησί των Ιπποτών. Τότε είχε ξεσηκωθεί μέγας σάλος. Μάλιστα, ένας γελοιογράφος ζωγράφισε τον Ανδρέα με τη Δήμητρα να στέκονται αγκαλιασμένοι μπροστά στον Κολοσσό λέγοντας ο ένας στον άλλο:

Ανδρέας: Μιμή μου, ιδού η Ρόδος!
Δήμητρα: Τη Ρόδο, τη βλέπω, Ανδρέα μου…

Αφήνοντας ένα σωρό κατάπτυστα υπονοούμενα.

Κάποιος παραπολιτικός στην πάντα δεξιά εφημερίδα «Η Βραδυνή», είχε γράψει ένα ευθυμογράφημα στην πρώτη σελίδα κάτω-κάτω, που, όταν το διάβαζες, δε σού έμενε άντερο μέσα σου. Πολλοί λαθραναγνώστες διαβάζοντας εκείνο το δημοσίευμα κρεμασμένο ακόμα στο μανταλάκι, κατέληξαν στα επείγοντα των κοντινότερων νοσοκομείων, για να τούς ξαναβάλουν οι γιατροί τ’ άντερά τους στη θέση τους.

Η Μαργαρίτα, εξαιτίας της στενοχώριας της, προσβλήθηκε από μια σπάνια πάθηση ονομαζόμενη «βουλιμία» και πάχυνε σε τέτοιο αφύσικο βαθμό, ώστε οι image makers της εποχής τη συμβούλεψαν να μην κάνει πια δημόσιες εμφανίσεις. Τα σημερινά χρόνια όμως, το πρόβλημα των δημόσιων εμφανίσεών της έχει λυθεί, διότι πήρε ανδρογόνες ορμόνες και έγινε τελείως …άλλος άνθρωπος. Ασχολείται πλέον ενεργά με την πολιτική, την βλέπουμε συχνά-πυκνά στις τηλεοράσεις, υπό το όνομα «Θεόδωρος Πάγκαλος».

Φυσικά, κανένας αληθινός Θεόδωρος Πάγκαλος δεν υπάρχει. Πρόκειται για την Μαργαρίτα. Αλλιώς, πώς εξηγείται ότι, ενώ διαπράττει τα μύρια όσα, παραμένει ακλόνητη στη θέση της;

Τέλος, οι ιερείς εκείνου του καιρού, καταράστηκαν φριχτά τον Ανδρέα, να τού κόβει ο θεός χρόνια και να τα δίνει στον Μητσοτάκη. Όθεν, ο Μητσοτάκης ζει ακόμα και ο Ανδρέας έχει αποδημήσει προ πολλού εις Κύριον. Μαζί με τους παπάδες οι οποίοι τον καταράστηκαν, αν αυτό λέει κάτι… (Σημειολογικά, ενίοτε).

Μα, ο κυρ-πρωθυπουργός μας, ο Γιωργάκης ο Παπανδρέου, ασφαλώς και δεν προτίθεται να πέσει στην ίδια με τον πατέρα του παγίδα. Έχει προετοιμάσει την κάθε λεπτομερή λεπτομέρεια του ασφαλούς πλου του και της ασφαλούς διαμονής του, εν συνεχεία… Το ξενοδοχείο βρίσκεται στην Καλλιθέα, για να έχει «καλή θέα». Η υπηρέτρια υπήρξε πρώην υπηρέτρια του Στρος Καν, συνεπώς είναι δοκιμασμένη και δεν δαγκώνει. Η κάτωθεν αμμουδιά έχει καθαριστεί σχολαστικά από τους επικίνδυνους αστερίες. Τα συνεργεία καθαρισμού μάλιστα δεν επέτρεψαν την είσοδο ούτε στον κ. Αστέριο Ροντούλη, παρ’ όλες τις έντονες διαμαρτυρίες του.

Επίσης, ο κυρ-πρωθυπουργός μας, έχει κάνει πρόβα την κάθε ατάκα που θα πει δημόσια. Μέχρι και τα λόγια που θα ανταλλάξει με τη σύζυγό του, τα έχει σημειώσει σ’ ένα χαρτί, μην τυχόν μπερδευτεί και δώσει λαβή σε τίποτα ευθυμογράφους. Εν πρώτοις, μόλις το καράβι θα πλησιάζει τη Ρόδο, ο Γιωργάκης αποκλείεται να επαναλάβει το λάθος του πατέρα του, εκστομίζοντας το: «Ιδού η Ρόδος»… Αντ’ αυτού, προτίθεται να πει: «Άντα μου, ιδού το άγαλμα του Κολοσσού».

Και όλα ωραία και καλά… Έτσι δεν είναι;

Παναγιώτης Θ. Τουμάσης


Δείτε την ανάρτηση μαζί με τα σχόλια των αναγνωστών...

Ζηλότυπα


Ζηλότυπα, ζηλότυπα,
διπλώνω τα διπλότυπα
και πάω παραλία,
στους φόρους με γαμήσανε,
γιατί λεφτά δεν ήσανε,
στου κράτους τα ταμεία.

Στη θάλασσα, στη θάλασσα,
για μια ξαπλώστρα χάλασα,
μισό μισθό του μήνα
και τα περισσευούμενα,
στο bungalow που ’μενα
τρώγοντας σε καντίνα.

Ουαί, ουαί κι αλίμονο,
θα ’ρθεί το μεσοχείμωνο
και ’γώ δε θα ’χω μία,
το νοίκι μου, τις δόσεις μου,
θα μ’ απολύσει ο μπόσης μου,
χωρίς καμιάν αιτία.

Τα φάγανε, τα φάγανε,
εκείνοι που μιλάγανε,
πατριωτικά και φίνα,
οι φίλοι τους, οι φίλες τους,
τα μέγαρα κι οι βίλες τους,
η κάθε τους κομπίνα.

Ζηλότυπα, ζηλότυπα,
παλιά, τους είχα πρότυπα,
αλλά τι δυστυχία,
στους φόρους με γαμήσανε,
γιατί λεφτά δεν ήσανε,
στου κράτους τα ταμεία.

Ανακοίνωση: Εντός της σήμερον - για το απόγευμα το βλέπουμε - θα σκάσει μύτη ευθυμογράφημα, οέο.


Δείτε την ανάρτηση μαζί με τα σχόλια των αναγνωστών...

24 Ιουλίου 2011

Νιξ διακοπές, ράους-ράους!


Έρμε Μπεγλίτη, χε, χε, χε,
η Κόρινθος σε χάνει,
φέτος θα κάνεις διακοπές
εις της Βουλής το χάνι
και Χατζηδάκη συ φτωχέ,
που δε θα πας στην Κρήτη,
μες στην μπανιέρα τώρα μπες,
με πέδιλα του δύτη!

Αύγουστος μήνας κι η Βουλή,
ορθάνοιχτη θα μείνει,
αντίο πανέμορφα νησιά,
κορίτσια με μπικίνι,
σουλάτσα με τα κότερα
και παγωτό χωνάκι,
στο Σύνταγμα είν’ ανώτερα,
μα και στο Κολωνάκι!

Δυστυχισμένε, Σαμαρά,
καημένε, Παπανδρέου,
πώς θα τ’ αντέξετε, μωρέ,
λάτρεις κι οι δυο του ωραίου,*
να φάτε κατακέφαλα,
τη ζέστη στο κεφάλι
κι άλλοι να τρώνε κέφαλα,**
κάτω στο περιγιάλι;

* λάτρεις του ωραίου = παράδειγμα οι γυναίκες τους.
** κέφαλα = κέφαλοι, είδος ψαριού.


Δείτε την ανάρτηση μαζί με τα σχόλια των αναγνωστών...

23 Ιουλίου 2011

Αλαφούζος-Κουρής-Ρέστης: Αλαλούμ της δεκάρας (εκατομμυρίων)!


Το παρακάτω ποίημα είναι εμπνευσμένο από την είδηση που δημοσιεύτηκε την περασμένη νύχτα στο ιστολόγιο Fimotro, με τίτλο: «ΣΤΗΝ ΑΓΚΑΛΙΑ ΤΟΥ ΑΛΑΦΟΥΖΟΥ ΕΛΕΩ... ΑΥΡΙΑΝΗΣ!». Για να δείτε την συγκεκριμένη ανάρτηση, κάντε κλικ εδώ.

Ποια ’ν’ η αιτία, κάτσε βρες τη,
ο Αλαφούζος απορεί,
ο Κουρής «χτυπά» τον Ρέστη
κι ο Ψυχάρης τον Κουρή!

Πάρ’ τ’ αβγό και κούρεψέ το,
απ’ τον Ρέστη θέλει ο ΔΟΛ,
πιο πολλά λεφτά για φέτο,
στον Κουρή να βάλει γκολ!

Μπα! Καθόλου δεν ταιριάζει…
Ο Ψυχάρης τον Κουρή,
στο γραφείο του τον βάζει
και τον έχει σαν φλουρί!

Κάτι με τον Αλαφούζο,
μάλλον «ψήνεται», θαρρώ,
τον Κουρή ποτίσαν ούζο,
τον κακό τους τον καιρό!...

Ρέστη, τρέχα! Φύγε, Ρέστη,
σκάσ’ το, ρέστος και ταπί,
ο παράς, πολύς ουκ έστι,
θα στον φάνε, κι είν’ ντροπή!


Δείτε την ανάρτηση μαζί με τα σχόλια των αναγνωστών...

20 Ιουλίου 2011

Στης Σέριφου τις θάλασσες


Ο υπουργός Περιβάλλοντος βρίσκεται στη δίνη αποκαλύψεων για τα οικογενειακά εξοχικά του, που έχουν πολεοδομικού χαρακτήρα εκκρεμότητες. Oι αποκαλύψεις του «Πρώτου Θέματος» αλλά και η χθεσινή αποκάλυψη από το EXTRA 3 και τον δημοσιογράφο Γιάννη Παπαγιάννη, σχετικά με τη πισίνα της βίλας της Σερίφου, η οποία κατασκευάστηκε με άδεια «υδατοσυλλέκτη» έχουν φέρει τον πρώην «τσάρο» στην πόρτα της εξόδου από την κυβέρνηση.

(Δείτε το σχετικό ρεπορτάζ στο New Post).

Στης Σέριφου τις θάλασσες,
στα γαλανά νερά της,
ο Παπακωνσταντίνου μας,
έχει μικρή βιλίτσα,
να βγαίνει στην αυλίτσα του,
μόλις τον πιάνουν τσίτσα,
να τον χτυπάει το πρόσωπο
γλυκός-γλυκός ο μπάτης!
Ω, πόσο ξέγνοιαστα περνά
βουτώντας στην πισίνα,
τον «υδατοσυλλέκτη» του
που ’χει στον πάτο πώμα,
να κολυμπά χωρίς μαγιό
με γυμνασμένο σώμα,
σιγά, με τέτοιον καύσωνα,
μην μείνει στην Αθήνα!
Ο Παπακωνσταντίνου μας,
στον Έφορο δηλώνει,
το σπίτι σαν «αυθαίρετο
νομιμοποιημένο»,
έχει στους φόρους έκπτωση
γιατί είναι νοικιασμένο,
έτσι, με πεντακάθαρη
συνείδηση ξαπλώνει!
Ξαπλώνει στην ξαπλώστρα του,
ρουφά τον νεσκαφέ του,
μαυρίζει σαν τους Άραβες,
ασπρίζει σαν τους Ρώσους
κι όταν – καλό Φθινόπωρο –
γυρίσει στους τρακόσους,
θα θέλουν όλοι, μάγκα μου,
το χρώμα το εμπριμέ του!
Στης Σέριφου τις θάλασσες,
ο Παπακωνσταντίνου,
ένα φοβάται μοναχά:
Τους Αγανακτισμένους!
Αυτός π’ αντιμετώπισε
περήφανα τους ξένους,
τρέμει μην έρθουν καραβιές,
’κεί πέρα, μέσω Τήνου!...


Δείτε την ανάρτηση μαζί με τα σχόλια των αναγνωστών...

Αν απεργώ


Αν απεργώ, κι αν απεργείς, κι αν απεργούμε,
είναι σημάδι της οργής!... Χρεοκοπούμε…
Χρεοκοπούμε, κι ας παλέψαν να μη γίνει,
εκείνοι που ’χουνε του κράτους την ευθύνη.

Κάθε απεργό, σαν απεργεί δεν τον πληρώνουν,
οι απεργοί πεινούν-πεινούν και δεν στουμπώνουν,
τρώνε τυρόπιτες απόξω απ’ τα ταξί τους
κι είν’ οι κοιλιές τους πιο χοντρές από του κήτους.

Κρουαζιερόπλοια γεμάτα με τουρίστες,
με γυμνιστές, με παραλήδες ή μ’ αρτίστες,
παρακαλάνε στα λιμάνια όλης της χώρας,
να κατεβούνε να μάς κλέψουν «τας οπώρας».

Μα εγώ απεργώ, και συ απεργείς, αχ απεργούμε,
σιγά μην κάτσουμε να τους φιλοξενούμε!
Αφού δεν έχουν πού την κεφαλή τους κλίναι,
να πάν’ να φύγουν από ’δώ… Μαλάκες είναι!

Η απεργία είναι πολύ μεγάλο πράμα,
σαν την αργία, σαν τη γιορτή και σαν το θάμα…
Στη γεωργία, μα και στην κτηνοτροφία,
στα χειρουργεία, στα μπαράκια, στη μαφία.


Δείτε την ανάρτηση μαζί με τα σχόλια των αναγνωστών...

19 Ιουλίου 2011

Ο «αξιόπουστας»


Εμείς - επειδή τον ξέρουμε τι κουμάσι είναι - τού τη στήσαμε με μια κάμερα-voyeur και ιδού το λαυράκι που πιάσαμε! Μην νομίζετε ότι πρόκειται για σαρδάμ... Αλλού αυτά τα ψόφια, όχι σε τα μας!...

Παναγιώτης Κουμάσης (εεε, Τουμάσης)


Δείτε την ανάρτηση μαζί με τα σχόλια των αναγνωστών...

Και μια ...εναλλακτική πρόταση! (Για το σήμα)


Αντί για σπρέι, δηλαδή...


Δείτε την ανάρτηση μαζί με τα σχόλια των αναγνωστών...

Το νέο σήμα του ΠΑ.ΣΟ.Κ.


Του ΠΑ.ΣΟ.Κ. το νέο σήμα,
έχει κάτι ψεκαστήρες,
να ψεκάζουν βήμα-βήμα,
κάθε μέρος που ’ναι πλήρες,
κάθε τόπο που ’ν’ γεμάτος
μ’ απεργούς κουκουλοφόρους
κι απεργούνε κατά κράτος,
για τη φτώχεια, για τους φόρους!

Του ΠΑ.ΣΟ.Κ. το νέο σήμα,
έχει σπρέι δακρυγόνα,
να δακρύζουν κύμα-κύμα,
όσοι βγαίνουν στον αγώνα,
ψεκασμένες κατσαρίδες
να στεγνώνουν στην πλατεία,
με χαμένες τις ελπίδες,
με κομμένα πια τ’ αστεία!

Του ΠΑ.ΣΟ.Κ. το νέο σήμα,
έχει εφτά πυροσβεστήρες,
Ναγκασάκι, Χιροσίμα,
να μας κάνουν οι σωτήρες,
είναι πράσινο σαν πρώτα,
μα χωρίς ιδεολογία,
θέλει τον λαό σαν κότα,
σαν αρνί για τα σφαγεία!


Δείτε την ανάρτηση μαζί με τα σχόλια των αναγνωστών...

Τι γίνεται στο «Βήμα»;


Το «Βήμα», βρίσκεται ένα βήμα,
πριν απ’ το κλείσιμο. Τι κρίμα!
Μην τού ’ριξε ο Ψυχάρης βλήμα;
Μην ο Καψής τού ’χτισε μνήμα;
Παιδιά, τι γίνεται στο «Βήμα»;

Στο «Βήμα» γίνεται της Πόπης,
μ’ αν οι πωλήσεις «κτώνται κόποις»,
μ’ ένα γυμνό της Πηνελόπης,
κάνεις τις πρώτες της Ευρώπης!
Πού ’ν’ ο Παυλόπ’λος ο Προκόπης;

Στέκει μετέωρο πριν τον Άδη,
το «Βήμα», αχ!... Αναστασιάδη!
Περικοπές και παξιμάδι,
για να μην κλείσει το ρημάδι!
Φάε λάδι κι έλα βράδυ!...


Δείτε την ανάρτηση μαζί με τα σχόλια των αναγνωστών...

18 Ιουλίου 2011

Σαν ξημερώνει Κυριακή (πολιτικόν άσμα)


Οι μπάτσοι, τρέχα-γύρευε, ψάχνουν τον Ψωμιάδη
κι εγώ νηστεύω το ψωμί, τ’ αλεύρι και το λάδι!

Οι πάντες εγκατέλειψαν Αθήνα, Σαλονίκη,
μ’ απλήρωτους τους φόρους τους, το ρεύμα και το νοίκι!

Κακός χαμός στην αμμουδιά, να ξεφωνίζουν μάνες,
μπαμπάδες να λοξοκοιτούν Ρωσίδες και Ρουμάνες!

Παιδιά να τρώνε παγωτό και να ζητούνε κι άλλο,
«παιδί μου, τι ’ν’ αυτά που λες; Μού πάτησες τον κάλο»!

Σαν ξημερώνει Κυριακή, παίρνω το μπανιερό μου
και μπαίνω στην μπανιέρα μου να ζήσω τ’ όνειρό μου!

Ύστερα στο μπαλκόνι μου κάνω ηλιοθεραπεία,
τ’ απέναντι τα κτήρια, μού φαίνονται τοπία!

Του Παπανδρέου, εικόνισμα τού ’στησα στο σαλόνι,
να ρίχνουνε γονυπετείς, τον οβολό οι γειτόνοι!

Να προσκυνούν τον Άρχοντα και να παρακαλούνε:
«Οι Γερμανοί ξανάρχονται, κάνε να μη μας βρούνε»!...


Δείτε την ανάρτηση μαζί με τα σχόλια των αναγνωστών...

16 Ιουλίου 2011

Ζήτω η Ευρώπη των λαών


Ζήτω της Μέρκελ η άκαμπτος σκληρά Καγκελαρία,
του Σαρκοζί η εν Παρισίοις ένδοξος Προεδρία,
ο κραταιός βρετανικός Θρόνος της Ελισάβετ,
αλλά παρά του μη έχοντος, τα δανεικά ουκ αν λάβετ’.

Ζήτω η εν τη Ιβηρική πανεύφημος Σοφία,
του Μπερλουσκόνι τα θερμά ρωμαϊκά γραφεία,
η συμπαθής των Ολλανδών βασίλισσα Βεατρίκη,
το ρεύμα μας, οι δόσεις μας, η ΕΥΔΑΠ, το νοίκι.

Ζήτω η Ευρώπη των λαών, ερήμην των λαών της,
ο κάθε κατεργάρης της κι ο κάθε μπαγαπόντης,
ο πλουσιότατος Βορράς, ο Νότος εις τον βούρκον,
η FRONTEX μας, το EURO μας, οι απειλές των Τούρκων.

Ζήτω του Κώνστα οι αγορές, ο Ομπάμα μας, ο Πούτιν,
τα ελληνικά Ομόλογα να παίζουνε μπαρμπούτιν,
τα τρία γουρουνάκια μας, Πάγκαλος, Βενιζέλος
και Ρακιντζής ο αδέκαστος, που αυτός θα δώσει τέλος.


Δείτε την ανάρτηση μαζί με τα σχόλια των αναγνωστών...

15 Ιουλίου 2011

Ο καφετζής (της Βουλής) με τη Ferrari


Ο καφετζής με τη Ferrari,
τους σερβιτόρους δεν πληρώνει
κι οι σερβιτόροι τα ’χουν πάρει,
χωρίς λεφτά στο παντελόνι!

Σπάνε φλιτζάνια, σπάνε κούπες,
στέλνουν εξώδικα άμα λάχει,
όλα τα κάνουν αποκούπες,
γιατί είν' απλήρωτοι και βλάχοι!

Ο καφετζής έχει και Hammer,
κορίτσια σαν του Καβαλιέρε,
κάνει γλυκιά ζωή το summer,
στους σερβιτόρους γνέφει, «χαίρε»!

Οι σερβιτόροι δεν σερβίρουν,
οι βουλευτές μας νιώθουν ψόφιοι,
έξω φοβούνται μην τους δείρουν,
μέσα δεν έχουν ούτε coffee!

Γυρεύει ο Τσίπρας κόκα-κόλα,
ο Σαμαράς, πορτοκαλάδα,
ο Παπανδρέου λίγο απ’ όλα
κι η Παπαρήγα, μαρμελάδα!

Μα ο καφετζής με τη Ferrari,
μάλλον την έκανε για Ρίο,
όχι το Ρίο μετά τη Βάρη,
εκεί πας με το λεωφορείο!...


Δείτε την ανάρτηση μαζί με τα σχόλια των αναγνωστών...

14 Ιουλίου 2011

Οικογενειακό συνέδριο εις το Μητσοτακαίικο


Γράφει ο Παναγιώτης Θ. Τουμάσης

Στο κέντρο και ολίγον δεξιότερον του ανατολικού τοίχου του δυτικού σαλονιού του πατρικού σπιτιού της πανεύφημης ούτως ειπείν δυναστείας Μητσοτάκη, εγκατακείται κατοικοεδρεύον φαρδιά-βαριά τοποθετημένο ένα παλαιόν, ελαφρώς ξεχαρβαλωμένο εκκρεμές ρολόι, το οποίο ανάγεται ηλικιακά εις τον προ-προηγούμενον αιώνα ως εξ εμπειρογνωμοσύνης θα προέκυπτε δι’ ενδελεχούς ασφαλώς αυτοψίας πραγματοποιηθησομένης επί της ογκώδους εν λόγω αντίκ παρουσίας, η οποία (αντίκ παρουσία, για να μην μπερδεύεστε) κατά τα αυστηρώς απαρασάλευτα και απαρεγκλίτως απαρέγκλιτα χρονικά διαστήματα πολυκαμπανίζει το διάβα του πανδαμάτορα χρόνου (και χρόνου φείδου, που λέει ο λαός) κατά τρόπο δη ιδιαίτερα ανατριχιαστικό… Ντρίγκι-ντρίγκι-ντρίγκι… Μπρρρ, μάνα μου…

Και η ώρα σήμανε δώδεκα του μεσονυχτιού… (Είδατε πόσο σύντομα τα λέμε, άμα θέλουμε βέβαια).

Ταυτόχρονα, ντριιιν, χτύπησε και το κουδούνι της πόρτας. Η Μαρίκα στο παραγώνι ακούνητη, μασουλούσε κάτι χορτάρια… «Σήκω πάνω, μωρή Μαρίκα να ανοίξεις την πόρτα»… Είπε ο Μητσοτάκης πατήρ, στην κουνιστή του πολυθρόνα καθήμενος και με μια Real News ανοιγμένη στα γόνατά του.

Βήματα ελέφαντα, υποδήλωναν πως η Μαρίκα σηκώθηκε και κατευθυνόταν προς την πόρτα. «Ποιος είν’ απόξω, γε»; Ρώτησε μεγαλόφωνα η Μαρίκα.
«Εμείς, εμείς»!
«Ποιοι εσείς, γε»;
«Ο Κυριάκος με την Ντόρα… Τα παιδιά σου! Άνοιξε, μητέρα»…
«Τέτοια ώρα, μωρέ; Είναι βαθιά άκραχτα μεσάνυχτα, τρισκότεινοι ουρανοί. Μήπως και δεν είστε τα παιδιά μου μα κλέφτες, που ήρθατε για να μού κλέψετε τα χρυσαφικά μου μαζί και τον Μητσοτάκη μου»;
«Όχι, καλέ μητέρα, μη φοβάσαι έτσι. Ο πατέρας, μας κάλεσε τηλεφωνικώς. Ζήτησε να κάνουμε οικογενειακό συμβούλιο»…
«Α, άμα είναι για οικογενειακό συμβούλιο, ’ντάξει! Έχω φτιάξει και ρώσικη ρουλέτα, εεε σαλάτα, για να φάτε, παιδάκια μου, να στουμπώσετε, να ’χετε δυνάμεις»…

Ο Μητσοτάκης πατήρ, μόλις είδε τον Κυριάκο με την Ντόρα να μπαίνουνε, σηκώθηκε αμέσως από την κουνιστή του πολυθρόνα, ρίχνοντας αδέξια την Real News στα σκατά, εεε σε κάτι φουσκιά που είχε εκεί δίπλα για τις τριανταφυλλιές του κήπου. Τώρα, αγαπητοί αναγνώστες, είναι η μεγάλη ώρα. Τώρα θα δοκιμάσουμε την υπομονή σας, διότι ο Μητσοτάκης πατήρ καλωσορίζει τα παιδιά του. Συνεπώς, η επόμενη παράγραφος είναι για αναγνώστες με γερά νεύρα. (Μη μας φύγετε όμως. Εκλιπαρούμε, μηηη).

«Ω τέκνα μου αγαπητά, ω λατρευτά μου βλαστάρια, ω σπλάχνα των σπλάχνων μου και – πώς ρε γαμώτο το έλεγε ο Ρίτσος; – καρδούλες της καρδιάς μου, ευχαριστώ εκ βαθέων, σάς είμαι de profundis ευγνώμων, διότι ανταποκριθήκατε πλήρως εις το πατρικόν τούτο μεσονύκτιον κάλεσμα και βρίσκεστε εδώ, στην πατρική τούτη μεσονύκτια οικία, εεε μεσοτοιχία ήθελα να πω, ένθα εντός δευτερολέπτων θα λάβει χώρα το εκατοστό εικοστό όγδοον και κάτι ψιλά ενδοοικογενειακόν συμβούλιον, συγκενρώνον απόλυτον απαρτίαν συν μια υπέροχη ρώσικη σαλάτα από τα χεράκια της Μαρίκας μας, αγαπητήν σύζυγον, μητέρα, γιαγιάν»… Κρατς!...

Κυριάκος: «Τι έγινε»;
Ντόρα: «Τι συνέβη»;

«Άι, άι, άι… Έσπασε η πιατέλα με την ρώσικη σαλάτα! Βάι, βάι, βάι… Ωιμέ, η καψερή! Πότνια εγώ, τι μού ’μελλε να πάθω»…
«Καλά, ρε γυναίκα», έσπευσε να την κατηγορήσει ο Μητσοτάκης πατήρ, «στραβωμάρα έχεις»;
«Αφερίμ», έδωσε άφεση ο Κυριάκος.
«Συγχωρεμένη, μανούλα», την παρηγόρησε κι η Ντόρα.

Τα παιδιά, με την τερατώδη ψυχραιμία τους, μαλάκωσαν τελικά την αυστηρή καρδιά του πατέρα τους και μαλακωμένοι όλοι τελείως στο τέλος, κάθησαν στις στρογγυλές καρέκλες του συνεδρίου… (Η Μαρίκα στο μεταξύ μάζευε πυρετωδώς τα σπασμένα σύγκαιρα τρώγωντας από κάτω καφκιές σαλάτα, που μάζευε και με τις δυο της τις χούφτες. Χλαπ-χλαπ-χλαπ).

«Άρχεται το οικογενειακόν συμβούλιον», είπε παίρνοντας το σοβαρό του ο Μητσοτάκης πατήρ…
«Αμήν», σιγόνταραν με μια φωνή, Ντόρα και Κυριάκος…
«Ανάπτυξον, Κυριάκε, το σκεπτικόν σου», μπήκε φουριόζος στο θέμα ο Μητσοτάκης πατήρ…

Κυριάκος: «Δεν θέλω τούτο το τουτού,
δεν θέλω τα μισθά μου,
δεν θέλω τα επιδόματα
και τα δικαιώματά μου.
Θέλω να πάω στο Τιμπουκτού,
με κάποιον έρωτά μου,
να ζω μες στα φυλλώματα,
και να κοιμάμαι χάμου»!

«Τι λες, παιδί μου; Τι ακούν τα δόλια μου τ’ αφτιά μου»; Ο Μητσοτάκης πατήρ κόντεψε να πάθει αποπληξία. «Δεν θέλεις το αυτοκίνητο!!! Δεν θέλεις τον βουλευτικό σου μισθό; Ποια σε ξελόγιασε, καημένε Κυριάκο μου, ποια σε έκανε να παραλογίζεσαι τοιουτοτρόπως, λέγε»!...
«Καμιά δεν με ξελόγιασε, πατέρα», απάντησε ο Κυριάκος πένθιμα. «Απλά, λυπάμαι βαθύτατα τη χώρα μου, που την ξεζουμίσαμε όλοι εμείς οι βουλευτές, τόσα και τόσα χρόνια τώρα»!

Μητσοτάκης πατήρ: «Άσε τα σάπια, τέκνο μου,
πες τα σε κάναν άλλο,
για μας είν’ η πολιτική,
επάγγελμα μεγάλο,
θα σβήσει η δυναστεία μας,
αν δεν αλλάξεις γνώμη,
τελειώσανε τ’ αστεία μας
και ζήτα μου συγνώμη»!

Ο Κυριάκος, βλέποντας ότι δεν τον παίρνει, άλλαξε τροπάριο: «Εντάξει, πατέρα, παίρνω πίσω τα προηγούμενα λόγια μου… Η αλήθεια είναι ότι σκέφτομαι να καρώ μοναχός, να πάω ν’ ασκητέψω στο Άγιο Όρος. Και ξέρεις, πατεράκο μου, πρέπει να απαρνηθώ του κόσμου τα εγκόσμια, ν’ αποδιώξω τον διάολο, το χρήμα δηλαδή, από τις τσέπες και την καρδιά μου και καθαρός πια και δεδοξασμένος να συμπορευτώ μετά του πνευματικού μου πατρός Εφραίμ, κι εσένα πια θα σε έχω μόνο για βιολογικό μου πατέρα, όπως έχει το χαμομήλι τη γη βιολογική του μητέρα, και γι’ αυτό στα σούπερ-μάρκετ πουλιέται το βιολογικό χαμομήλι πιο ακριβά. Κατάλαβες»;
«Όχι»…
«Όχι; Δεν κατάλαβες, πατέρα; Εξήγησέ του, βρε Ντόρα, γιατί ο μπαμπάς δεν καταλαβαίνει»…

Ντόρα: «Ο αδερφός μου ο μικρός,
ονόματι Κυριάκος,
λυπάται τον πτωχό λαό,
που έχει γίνει ράκος,
λυπάται τους ομοεθνείς,
μα και τους αλλοθρήσκους,
τον άλλονα της αλληνής,
τα Ούφο και τους Δίσκους»!

«Αμ, έτσι πες μου, Ντόρα μου», ξεφύσησε ανακουφισμένος ο Μητσοτάκης πατήρ. «Τώρα τα κατάλαβα όλα, επιτέλους! Συμφωνώ, παιδιά μου. Συμφωνώ απόλυτα μαζί σας! Τρίφτε στη μούρη του Σαμαρά όλα σας τα υπάρχοντα, μπας και ο Σαμαράς πέσει κι ανέβει ο Κυριάκος επάνω. Ε, χε, χε! Είδατε που είμαι βαμπίρ εγώ, εν τέλει; Έληξε η συνεδρίαση με αγαστή ομοφωνία»… Είπε και σήκωσε το σφυράκι του να χτυπήσει για τελευταία φορά την Αγία του Έδρα…

(Αχ, φίλε κύριε Μητσοτάκη, πόσο χαίρομαι που σ’ έχει ο Θεός καλά και γράφω εγώ τούτα τα ευθυμογραφήματα. Να ξέρεις πως άμα φύγεις θα μού λείψεις)…


Δείτε την ανάρτηση μαζί με τα σχόλια των αναγνωστών...

Κυριάκος vs. Φωτεινή


Της Φωτεινής της Πιπιλή,
ποιος θα τής κλέψει το φιλί,
με τον Κυριάκο, το πολύ
να βγάλει ξύδι και χολή!
Η Πιπιλή δεν αγαπά
τον Μητσοτάκη, πα-πα-πα,
κάλλιο να δει κάναν παπά,
παρά Κυριάκο και μπαμπά!
Αχ, Φωτεινή, εντός λεφτού,
τον έβγαλες εκτός εαυτού,
λέει θα δώσει το τουτού,*
ενώ έληξε το leasing. Φτου!
Και μ’ όλα αυτά, και μ’ όλα αυτά,
κανείς δεν έχει πια λεφτά,
πάνω σε κάρβουνα καυτά,
βαδίζει η χώρα στα σκ…τά!

(* Τουτού = πολυτελές βουλευτικό αυτοκίνητο χρώματος κατά προτίμηση μαύρου).


Δείτε την ανάρτηση μαζί με τα σχόλια των αναγνωστών...

13 Ιουλίου 2011

Πολιτική


Τα μηχανήματα ’δώ πέρα,
συχνά χαλάνε και τα φτιάχνουμε.
Αγκομαχώντας βγάζουνε τη μέρα,
φεύγουν οι εργάτες και τους ψάχνουμε.
Έτσι που πάμε, σύντομα, να δεις,
θ’ αναγκαστεί να κλείσει το εργοστάσιο.
Ζημιά πολλών εκατοντάδων δις,
συν ότι κάποιοι θα βρεθούν Ωνάσειο.

Πια, δεν ακούγονται τραγούδια,
τα στόματά τους όλων κλείσανε.
Ανύποπτοι πατήσανε στα φλούδια
κι από την κορυφή γλιστρήσανε.
Είναι πολλοί που μένουν νηστικοί,
άλλοι ζητούν ν’ αυξήσουνε το ωράριο.
Κι απ’ την Ευρώπη θα ’ρθουν ειδικοί,
με διαβατήριο και βιβλιάριο.

Χτες αυτοκτόνησε άλλος ένας,
γιατί χρωστούσε – λέει – τις δόσεις του.
Στη βάρδια του δεν κάθεται κανένας
κι έχει μεγάλη φούρκα ο μπόσης του.
Μήπως, αναρωτιόμαστε κι εμείς,
μ’ αυτούς τους νόμους μας το παρακάναμε;
Να τους πληρώνουμε μισοτιμής
είναι καλό… Μα, μήπως τους ξεκάναμε;


Δείτε την ανάρτηση μαζί με τα σχόλια των αναγνωστών...

Top Secret


Δεν είν’ η Μπρούνι γκαστρωμένη,
όταν τη βλέπεις με μπικίνι,
είν’ η κοιλιά της φουσκωμένη,
απ’ τις πολλές μπύρες που πίνει.

Είναι τρελός ο παπαράτσι,
που τράβηξε φωτογραφία,
είχε στηθεί για να τού κάτσει,
κάποια μπεκάτσα με λοφία.

Ο Νικολά μιλά για φήμη,
περί μωρού, περί διδύμων
κι απλόχερα μοιράζει ασήμι,
για να σωπάσει ο κάθε ειδήμων.

Το ’χουν top secret στα Ηλύσια,
ο Γιώργος μην το μάθει κι η Άντα,
και πάν’ και τούς γυρέψουν στα ίσια,
να κουμπαρέψουνε για πάντα.

Κατά κανόνα όλα τα ζεύγη,
ψάχνουνε πλούσιο κουμπάρο,
με την ουρά στα σκέλια φεύγει,
όποιος δεν έχει για καπάρο!


Δείτε την ανάρτηση μαζί με τα σχόλια των αναγνωστών...

3 Ιουλίου 2011

Η 5η δόση


Πήραμε την πέμπτη δόση
κι έχουμ’ όλοι ξεσαλώσει,
στον μανάβη πάμε πάλι,
στον χασάπη, στον μπακάλη!

«Βρε, καλώς τον, τον Τουμάση,
πού ’σουνα και σ’ είχα χάσει;»,
«μ’ είχες χάσει μα με βρήκες,
άνοιξε τις αποθήκες»!

Μας εξέχασ’ ο κουρέας,
«βρε, καλώς τον· είσ’ ο Αντρέας;»,
«ποιος Αντρέας; Είμ’ ο Πάνος»,
απαντάς υπερηφάνως!

Τι σακάκια, παντελόνια,
για την γκόμενα κολόνια,
τι i-pad και τι i-phone,
teacher, leave the kids alone!

Πήραμε το παραδάκι,
βλέπεις κόσμο και κοσμάκη,
πουρμπουάρ ξανά ν’ αφήνει
και να βάζει και βενζίνη!


Δείτε την ανάρτηση μαζί με τα σχόλια των αναγνωστών...

Εν τω Συντάγματι


Εν τω Συντάγματι ο λαός,
λυσιτελώς ικάνει,
ουδόλως παρά θίν’ αλός,
καρδίαν να πάει, τού κάνει.

Εις τας εισόδους της Βουλής,
αμέτρητοι πολίται,
ίστανται ακοίμητοι εν πολλοίς,
διότι η πατρίς πωλείται.

Ρεύσιν πανθάνει ο Σαμαράς,
ενώπιον των Γάλλων,
σώσον ημάς εκ της αράς…
– Ουδείς σας σώζοι μάλλον.

Ορών τα πλήθη με θυμόν,
ώσπερ αν ήσαν σκλάβοι,
εσθίων, ως λέγει, μεθ’ ημών,
ο Πάγκαλος εδιάβη.

Ο Βενιζέλος εκφωνείν
λόγους κληθείς ενδόξους,
ακούει της Μέρκελ την φωνήν,
ύδωρ ωσί, μεθ’ όξους.

Ην δε τις μόνος, Κουρουμπλής
(μάγκα μου, μάγκας είσαι),
εν τοις εδράνοις της Βουλής
τολμήσας διαφωνήσαι.

Αλλ’ εψηφίσθη τελικώς,
τ’ απονενοημένον,
ένας εισέτι τελικός
και με το ματς στημένον.

Ούδ’ ήλιος επεφάνη ευθύς,
ούδ’ άγαν ακτίς μένει,
ην δε τοις πάσι συμπαθείς,
οι Αγανακτισμένοι.


Δείτε την ανάρτηση μαζί με τα σχόλια των αναγνωστών...

Ο κύριος Πελοπίδας και το Μεσοπρόθεσμο


Ο κύριος Πελοπίδας είμαστε όλοι εμείς! Η ιστορία λοιπόν που ακολουθεί είναι πέρα για πέρα αληθινή γιατί όλοι εμείς είμαστε ο κύριος Πελοπίδας. Αν διαφωνείτε σ’ αυτό, είτε επί της αρχής ή και κατ’ άρθρο, θα σας διαγράψουμε! Κανονίστε, συνεπώς, την πορεία σας.

Τον καιρό εκείνον, ο Πελοπίδας μετέβη στον κήπο της Γεσθημανής, τον και Πλατεία Συντάγματος ονομαζόμενο, ένθα περιεβλήθη προβιά Αγανακτισμένου κατά τα πρότυπα της Πουέρτα ντελ Σολ εν Μαδρίτη και του εκεί παραληρούντος κοινού… Εν συνεχεία, ο Ιούδας ο Σαρκοζί, ήλθε και του έδωσε φιλάκι, λέγοντας:

«Εγώ, Πελοπίδα μου, κατάγομαι από Θεσσαλονίκη
κι έχω την Μπρούνι μου, η Μπρούνι μου μού ανήκει!
Εγώ, Πελοπίδα μου, θα σε υπερασπίσω,
μονάχα γύρνα μου λιγάκι κι από πίσω»!...

(Στο μέλλον, θα καίνε οι απόγονοι του Πελοπίδα – εάν φυσικά υπάρξουν απόγονοι του Πελοπίδα, δηλαδή όλων ημών – ένα ομοίωμα του Ιούδα Σαρκοζί κάθε Πάσχα, τιμώντας την επέτειο των τριάκοντα αργυρίων, εεε της πέμπτης δόσης θέλαμε να πούμε).

Ο Πελοπίδας χάρηκε με το φιλάκι, αλλά λυπήθηκε αμέσως μετά, επειδή πίσω από τους θάμνους της Πλατείας Συντάγματος, αμέσως ξεπήδησαν τα Μ.Α.Τ. και ένας Μ.Α.Τ.άκιας τον πλησίασε απειλητικά με το κλομπ προτεταμένο:

«Στάσου εντελώς ακίνητος, εκεί που βρίσκεσαι, για να σημαδέψω καλά», είπε ο Μ.Α.Τ.άκιας.
«Μη με χτυπήσεις», εκλιπάρησε ο Πελοπίδας.

Το τι έγινε τα επόμενα δευτερόλεπτα, το είδατε στις τηλεοράσεις σας. Ο Μ.Α.Τ.άκιας χτύπησε δυνατά τον Πελοπίδα με το κλομπ του στο κεφάλι κι ο Πελοπίδας σωριάστηκε στο έδαφος αιμόφυρτος. Παρακείμενοι «Αγανακτισμένοι» τον σήκωσαν στα χέρια και τον μετέφεραν στο κιόσκι των πρώτων βοηθειών, το οποίο είχε στηθεί στον σταθμό του Μετρό… Παρόμοια κιόσκια στήνονται πολλά από τον Ερυθρό Σταυρό σε πραγματικές μάχες, στα μετόπισθεν του εκάστοτε Μετώπου… Εδώ, αντί για τον Ερυθρό Σταυρό, ανέλαβε το έργο αυτό γνωστός φαρμακοποιός της Ιερουσαλήμ, aka Αθήνας.

«Πρώτα καθαρίζω το αίμα,
μ’ ένα φίνο οξυζενέ,
στη Βουλή μας την γκαντέμα,
όλοι τους ψηφίζουν «ναι».
Αφού το αίμα καθαρίσω,
με βαμβάκι καθαρό,
βάζω γάζες μπρος και πίσω,
να σε δω να σε χαρώ.
Τώρα, κύριε Πελοπίδα,
μοιάζεις μάσκα να φοράς,
μ’ ένα σίδερο γι’ ασπίδα
πρέπει να κυκλοφοράς.
Τρέξε γρήγορα, βγες έξω,
θα μάς ρίξουν χημικά,
μ’ οξυγόνο εγώ θ’ αντέξω,
Ιησούς Χριστός νικά»!

Τα παραπάνω λόγια ανήκουν στον συμπαθή φαρμακοποιό, ο οποίος επέδεσε με γάζες την πληγή στο ανοιγμένο κεφάλι του κυρίου Πελοπίδα. Τι να απόγινε αυτός ο φαρμακοποιός, ποιος ξέρει; Αμέσως μόλις ο κύριος Πελοπίδας βγήκε έξω, ένας άλλος Μ.Α.Τ.άκιας έριξε μέσα στην τρύπα του σταθμού του Μετρό ένα βαρελότο, ένα δακρυγόνο καθώς και δύο αναισθητικές χειροβομβίδες τύπου Namisosis («Να-μη-σώσεις»), που μάς έρχονται από την Κίνα… Είναι δε, τόσο καλά κατασκευασμένες αυτές οι χειροβομβίδες ώστε, όταν σκάζουν δεν μένει ούτε η λεζάντα «Made in China» στα θραύσματά τους…

Ο κύριος Πελοπίδας, αφού περιπλανήθηκε λίγη ώρα ακόμα στα Περίχωρα της ιερής μας πόλης, επέστρεψε στο σπίτι του, αλλά είδε έναν δικαστικό κλητήρα στην πόρτα να τού απαγορεύει την είσοδο.

«Γιατί, κλητήρα μου καλέ; Γιατί μού κλεις το δρόμο»;
«Γιατί δεν πλήρωσες νερό, δεν πλήρωσες και ρεύμα»!
«Κι άμα και δεν τα πλήρωσα; Το σπίτι μου πώς χάνω»;
«Το χάνεις και το σπίτι σου, το χάνεις και το βιός σου,
γιατί ήρθαν χρόνοι δίσεχτοι, καιροί δυστυχισμένοι,
χάνουν οι μάνες τα παιδιά κι οι πασχαλιές τ’ αβγά τους,
χάνεις κι εσύ ο βαρυόμοιρος τούτο το μαύρο σπίτι»…

Ολοκληρώνοντας τούτα τα λόγια, ο δικαστικός κλητήρας έσπευσε στον νεροχύτη, όπου έπλυνε τα χέρια του («και ένιψεν τας χείρας αυτού») με τις λιγοστές τελευταίες σταγόνες από έναν λογαριασμό που μόλις κόπηκε. Ο κύριος Πελοπίδας έντρομος πήρε τους δρόμους δίχως ένα ευρώ στην τσέπη. Παρακάτω, ένας λαθρομετανάστης έστηνε τρεις σταυρούς στη μέση μιας λεωφόρου.

«Βρε, λαθρομετανάστη βρώμικε κι άπλυτε, τι στήνεις εδώ πέρα»;
«Στήνω σταυρούς για σένανε και για δυο ακόμα τύπους. Ο ένας είναι ο καλός, κι ο άλλος ο αχρείος. Εσύ διαλέγεις μάγκα μου ποιος είναι ποιος, απ’ τους δυο τους.
«Δηλαδή, λαθρομετανάστη μου, που λάμπεις από καθαριότητα και πάστρα, εννοείς πως ο μεσιανός σταυρός, ο πιο ψηλός, είναι ο δικός μου»;
«Φυσικά, κύριος! Ακόμα το σκέφτεσαι; Ανέβα»…

Ο κύριος Πελοπίδας ανέβηκε στο σταυρό τον μεσιανό για να εκπληρωθεί το ρήμα των Γραφών που λέει: «Εις τον μεσαίον σταυρόν, Πελοπίδαν σταυρώσουσι οι τοις κείνων ρήμασι πειθόμενοι». (Εντάξει, λιγάκι αχταρμά το κάναμε αυτό, αλλά ευθυμογράφημα κάνουμε, σιγά τώρα, σάμπως πρόκειται δα για λόγο του Παπανδρέου).

Κρεμασμένος ώρα ο Πελοπίδας, κοιτάζει αφ’ υψηλού κάτω, που τώρα έχουν μαζευτεί κι άλλοι λαθρομετανάστες και κουβαλούνε δυο τύπους, για να τους κρεμάσουνε κι αυτούς στους διπλανούς σταυρούς. Και θέτουν:

α) Εκ δεξιών του Πελοπίδα, βουλευτήν ονόματι Κουρουμπλήν και
β) εξ ευωνύμων του Πελοπίδα, βουλευτίν ονόματι Έλσα…

«Ακούστε ’δώ», είπε ο Πελοπίδας στους δύο συσταυρωμένους του. «Εγώ είμαι ο λαός. Δεν είμαι ο Πελοπίδας που βλέπετε. Είμαι ο λαός όλος, που δυστυχεί και σταυρώνεται. Αν με πιστεύετε, θέλω να μού το πείτε, για να σας πάρω μαζί μου στον Παράδεισο. Αν δεν με πιστεύετε, θα σας αφήσω εδώ να φάτε το Μεσοπρόθεσμο στη μάπα! Συνεπώς, η μόνη σας σωτηρία είναι να με πιστέψετε».

«Χα, χα! Τι λέει αυτός, καλέ»; Ρώτησε καγχάζοντας η Έλσα.
«Εγώ σε πιστεύω, φίλε μου», είπε ο Κουρουμπλής…

«Αμήν! Να κι ένας επιτέλους που με πιστεύει. Αγαπημένε μου Κουρουμπλή, σ’ ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου, διότι ένωσες τη φωνή μου με τη δική σου και φάνηκες γενναίο παλικάρι. Ποτέ δεν θα ξεχάσω αυτή την πράξη σου και θα σε στηρίζω μέχρι να πεθάνω, στον αγώνα σου για να βοηθήσεις τα άτομα με αναπηρίες, αλλά και όλους γενικά τους πολίτες τούτης της χώρας που την διαλύουνε»…

Τελεία και παύλα. Κι αν αυτό είναι πράγματι ευθυμογράφημα, εσείς ας το κρίνετε…


Δείτε την ανάρτηση μαζί με τα σχόλια των αναγνωστών...

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

Η Πολιτική Σάτιρα στο F/B